Pierwsze skojarzenie ze słowem kształcenie to szkoła, edukacja, wiedza. Na myśl przychodzi nam etap nauki przez pierwszych osiemnaście lat życia poczynając od przedszkola, później szkoła podstawowa, gimnazjum, szkoła średnia i uczelnia wyższa. Te etapy to jest to tak zwane kształcenie formalne. Czyli nauka pobierana z świadomością przekazywania nam jej przez nauczyciela. Uczęszczanie do szkoły automatycznie nastawia nas na przyswajanie informacji, niekiedy będącej popularną forma zzz czyli zakuć zaliczyć zapomnieć.
Istnieje również drugi typ kształcenia, tytułowe kształcenie nieformalne. Na czym ono polega? Jest to kształcenie, które płynie z życia, są do doświadczenia które spotykają nas na naszej drodze i to o tym kształceniu mówimy, że człowiek uczy się przez całe życie. Tą naukę rozpoczynamy już w momencie narodzin. Początkowo poznajemy otoczenia za pomocą naszych zmysłów. Obserwujemy poruszające się przedmioty, dotykamy je, nasłuchujemy dźwięków, poznajemy smaki i zapachy. W tej nauce znaczącą rolę odgrywają nasi rodzice. Zostało udowodnione, że małe dziecko chłonie informację niczym gąbka. Dlatego należy odpowiednio z nim pracować, to znaczy przedstawiać mu wszystkie aspekty życia. W dalszym rozwoju ważny jest kontakt z rówieśnikami. Pozwala on na wyrobienie cech ułatwiających Zycie między ludźmi. Pozwala dziecku na odkrycie różnic między poszczególnymi osobami i uczy tolerancji oraz prawidłowego zachowania.
Dalsza nauka to etap szkolny. Oprócz wiedzy przekazywanej na poszczególnych przedmiotach, młody człowiek w dalszym ciągu poznaje otaczający świat i prawa jakim się on rządzi. Wejście w okres dorosłości jest kolejnym etapem pozyskiwania wiedzy o życiu. Każde nowe doświadczenie, powoduje poszerzenie naszych horyzontów i szersze patrzenie na konkretne sprawy. Nauka jak już zostało powiedziane kończy się w momencie śmierci. Wcześniej jest jej ciągłym zgłębianiem. Dlatego im człowiek starszy tym więcej w nim pokory i mądrości życiowej, którą może być pomocny w życiu innych.
